Het is geen boek. De laatste keer dat ik zoiets heb gelezen of zelfs in mijn handen heb gehad kan ik mij niet eens meer herinneren. Ik denk nog even aan de Okkie en de Taptoe. “Bestaan die nog?” vraag ik aan Melissa. Maar zij kon me niet verder helpen. En terwijl ik deze cover bekijk weet ik het weer. Ik kocht toen ik 16 was regelmatig tijdschriften over gitaren. Dat was de laatste keer. Ik schiet wakker uit deze nostalgische dagdroom en sla de eerste STACH ooit open. “Maar geen manen geven.” zeg ik nog vluchtig. Het blijft een tijdschrift en geen literatuur.

Ik lees stukjes uit prent- en leesboeken. Lees interviews met schrijvers en kom mijn favoriete illustratrice tegen. Doe een quiz, krijg tekenles, lees een soort van recensies en maak pierogi met chocolademelk. En dan, als ik STACH bijna uit heb, hoor ik een bekende stem. “GOZERT!” roep ik uit. “Ik heb je gemist Bro!”. Mijn hart slaat een keer over en de fijnste stem van Lemniscaat begint te praten. Het voelt vertrouwd. Gozert heeft bij mij een speciale plek gekregen en hoop vurig dat hij een vaste plek krijgt in STACH.

Diezelfde middag loop ik met dit gebundelde stapeltje papier onder mijn arm over straat en ineens hoor ik achter me “Is dat niet die reclamefolder vermomd als tijdschrift?”. Het is de vraag van de kritische cynicus ofwel De Zeiksnor van de straat. “Pfff! Zeurkous!” zeg ik tegen de azijnpisser. “Is het niet gewoon heel fijn om meer te weten te komen over datgene waar je van houdt?” en ik zet hem, want het is natuurlijk een man (grijs/50+), schaakmat. “Zie het als vakliteratuur.” vervolg ik. En dan gebeurd er iets in zijn zure gezicht. Het woord literatuur doet iets met hem. Het klinkt... magisch. Alsof het een validatie is om bij zijn zemelaarsvrienden te gaan zitten pochen hierover. Lemniscaat is immers ontzettend credible! “EN HET IS GRATIS!” roep ik hem nog na. Ik weet dat dat woord ook altijd goed werkt bij dit soort brommende potten. De mopperkont verdwijnt uit het zicht en ik geniet nog even na. Had ik hem even te pakken.
Het was fijn om eens niet over boeken te lezen op een scherm. En al zou het toch stiekem een reclamefolder zijn dan is het de leukste die er is.