En dan zie je deze cover en dan schreeuw je het uit! “NUMMER 8?!?! @DE.SEBASTIAAN! WAAROM ZIEN WE DIT PAS VOOR HET EERST?!” en ik geef je gelijk. Het spijt me. De vorige zeven delen hield ik voor jullie verborgen. En daar heb ik een goede reden voor. Maar echt een hele goeie. Ik maak de overweging of jij deze strip aankunt. Het is te intens. Misschien bezorgt het je wel een trauma. En dat wil… nee… dat kan ik niet op mijn geweten hebben…
Wat zit ik nou allemaal weer te verzinnen. Dit is helemaal de reden niet. Het eerlijke antwoord is: Die heb ik niet. Weet je dat ook weer. Ik ben ook geen perfect mens. Al zou je dat wel denken. Maar goed ik kan je dus nu al wel in alle eerlijkheid vertellen dat je niet aan deze moet beginnen voordat je de rest hebt gelezen. Dat kan trouwens heel gemakkelijk. Je hebt de boeken niet eens nodig. Alleen een manier om op het internet te geraken. Gewoon naar Webtoons zoeken en dan kom je er vanzelf. Gewoon gratis. Maar ik ga lezen! Tot zo!
Tja… beter vertel ik wat er vooraf ging. Een soort van schetsje. Amy woonde in een ruimtestation. Werd bevroren met haar familie. Express. Dus niet zoals in Futurama. En vertrok naar aarde. Want haar pa ging daar aan het werk. Jaaaren laten kwam ze aan en kreeg een leven als een echte puber. Met alles erop en eraan. En dus ook een jongen. Maar wel een hele mysterieuze.
Ik werd door een vriendin gewezen op deze serie. Zij koopt de strips en dat is fijn. Want online lezen vind ik toch niet zo wat. Beetje scrollen enzo. En als ik er niet aan herinnerd word vergeet ik deze serie helemaal. Niet dat het stom is, maar het verankert zich ook niet in m’n brein. Geeft niks. Logisch is het. Het is namelijk net een beetje anders dan dat ik meestal lees. Niet zozeer de stripvorm. Want zoals je weet lees ik dat vaker. Tenzij dit mijn eerste stukje is dat je voorgeschoteld krijgt. Dan geef ik je bij deze een update. Ik lees vaker strips. Maar als je dit leest denk je misschien dat ik alleen strips lees. Daarop kan ik je vertellen dat dat dan weer niet zo is. Ik lees voornamelijk boeken.
De strip dus niet bijzonder maar wel de doelgroep. Het is namelijk een beetje een puber dingetje. Vaak zijn ze op een highschool met alles wat daarbij hoort. En om nou te zeggen dat ik me daar nou zo enorm mee verbonden voel is een overstatement. Maar het mysterie is zeer interessant. Daar wil ik dingen over weten. De puberale liefdesperikelen niet. Maar het mysterie wel. Alles het liefst. En in dit deel word ik eindelijk beloond! Eindelijk breekt de pleuris uit! Eindelijk krijg ik antwoorden. Maar ik krijg ook weer vragen. Oohwee als dit een soort van LOSTachtige situatie gaat worden! Vraag op vraag en eens in de 8 boeken krijg je een keer een klein antwoordje waar je wederom weer 16 vragen bij krijgt. Na LOST dacht ik dat dat wel achter me lag. Maar vooralsnog is er niets aan de hand. Ook is er een klassieke misunderstanding voor wat comic relief. Ik vind het leuk. En zolang de nieuwste strip weer in m’n handen wordt geduwd blijf ik het lezen.