Deel drie van de queeste in de queeste is voor Cees zijn nieuwste boek Paloma. Moet ik hier een lange inleiding gaan schrijven of kan ik beter gewoon gaan beginnen? Ik heb namelijk niet heel veel te vertellen. De twee soort van recensies van hiervoor zijn eigenlijk al de inleiding voor deze. Dus als je een echte inleiding wilt moet je ff een beetje scrollen en klikken. Nu heb je ineens zelf ook een queeste! Op zoek naar ‘Lotje Later’ en ‘Gevonden’! WHOOO! Laat ik hier nu maar beginnen. Ik ga lezen. Tot zo.
Het leven van Paloma heeft wat minder kleur gekregen door de dood van haar moeder. Haar vader drukt namelijk een behoorlijke stempel op dat leven. Die kan er namelijk maar moeilijk mee omgaan. Het gaat slechter en slechter en dan bedenkt Paloma iets om alles op te kunnen lossen. Want denken kan ze. Ze is immers ultra slim! Makkie zou je zeggen…
Na de vorige twee boeken verwacht ik het een en ander. Lieflijk en warm. Dus sla ik het boeken open en BAM! De knetter. Die eerste zin. Dit wordt direct en recht voor z’n raap. Nu kan ik een poging gaan doen om Cees zijn schrijfstijl te duiden. Wat is nou echt typisch Cees? Het woord ’direct’ hoort daar zeker bij. Maar Paloma is op een andere manier direct dan de andere twee . Als ik verder lees merk ik dat het meisje nergens doekjes om wikkelt en daar houd ik wel van. Er zit trouwens behoorlijk wat muziek in! Bij de soort van recensie op m’n website heb ik de spotifyplaylist gezet. Kan je lekker luisteren. Het is een bijzondere mix. Altijd leuk als een muzikant een boek schrijft! En dan nu weer verder.
En dan lees ik verder en verder. Ik vind het een fijn te lezen boek maar het komt niet bij me terecht zoals de andere twee. Maar dan… Oneeeee! Paloma! Wat doe je! Ik snap dat je dit doet hoor. Echt. Maar asjeblieeeeeeft stop ermee! Dit gaat je zo hard tegenwerken! Denk ik op dit moment dan hè. Ik weet het niet zeker. Maar ik heb zo een vermoeden. Hopelijk komt dit niet uit en kan ik gewoon even zuchten en pfffieuw zeggen. Crisis averted. En inderdaad… dit komt niet uit… En dat is ook een beetje mijn probleem met dit verhaal. Begrijp me niet verkeerd hoor ik vond het geen straf om te lezen. Zeker niet. Maar omdat ik ze achter elkaar heb gelezen ligt vergelijken op de loer. En waar ik bij de andere twee werd meegenomen het verhaal in heb ik hier een ander gevoel.
Ik kan me heel goed voorstellen dat lezers het helemaal te gek vinden. Dat ze Paloma in hun armen willen sluiten. Dat heb ik niet echt. Dat wat ik net zei… Dat met ‘crisis averted’ dat gebeurd dus best wel vaak. Ondanks dat het aan de ene kant een pittig verhaal is met een groot probleem gaat het aan de andere kant heel gemakkelijk. Waardoor ikzelf uit het verhaal word gehaald. Sommige dingen komen niet echt realistisch op me over. Ik zeg niet dat het absoluut niet zou kunnen hoor, maar er zitten wat handige plotwendingen in om het verhaal op een bepaalde manier af te laten lopen. Natuurlijk zeg ik niet wat. Ook niet of het goed of slecht afloopt. Dat zou flauw zijn. En vooral een spoiler. Daar doe ik niet aan!
Dus: ik heb lekker gelezen maar heb ikzelf wat problemen met de realiteit Geeft niks. Want wie ben ik? Ik ken andere die het prachtig vonden. Het kan dus gebeuren dat ik dat niet vind. Ik heb het gevoel dat ik afsteven op een soort van verontschuldiging. Dat moet ik niet doen! Het is niet anders. Wat moet ik dan… Liegen? Maar als Cees een nieuw boek uitbrengt haal ik het zekersteweten in huis!
Paloma Soundtrack
