Op verzoek van @pieterkoolwijk zelf hierbij een eerlijke soort van recensie. Hij denkt dat ik het niet durf maar ik doe het toch. Ik weet dat ik heb zitten te roepen hoe te gek ik Luna vind en hoe hard het me raakt enzo… Maar vanaf het moment dat ik het mocht proeflezen heb ik mij onderdruk gezet gevoeld. Niet alleen gevoel hoor. Het is ook gewoon zo. Ik kon niet anders. Nu moet ik eerlijk zijn. Voor jullie natuurlijk maar ik ben het vooral aan mezelf verplicht. Dit is mijn verhaal. Het echte verhaal.

Ondertussen weet iedereen wel een beetje waarover Luna gaat. Er is een meisje dat Luna heet (eigenlijk Loen. Maar dat vindt ze te boers. Te Drents zeg maar.) en ze hoort stemmen. Je kent haar wel uit het wel goeie Gozert. Zij hoort dus Gozert. Dan komt de moeder van Loen en neemt haar mee naar een vakantiepark. En dat terwijl ze het zo fijn had bij Ties! Topmoeder! Zo.

Wat een stom boek.

Nee.

Ik kan dit niet Pieter. Hoe graag ik ook grappig en stoer wil zijn. Hoe graag ik de mensen ook zou willen shockeren. Hoe graag ik jou zou willen bewijzen dat ik dit durf. Je hebt gelijk. Niet dat ik het niet durf maar omdat ik het niet kan. Mijn hart breekt langzaam in duizenden stukjes toen ik dit zojuist allemaal typte. Dit voortzetten is geen optie. En daarbij is het gewoon liegen.

Vijf manen en een + dat is het.

Ik heb me op geen enkel moment onder druk gezet gevoeld tijdens het lezen. Verre van. Het was absoluut anders. Want nooit eerder las ik een boek waar iemand mijn mening over wilde weten. Dat leest anders. Ik moest letten op andere dingen. Moeten is niet helemaal hoe het is maar onbewust toch anders. En toen vond ik het al te gek en prachtig. Ik schreef een persoonlijke superXL soort van recensie voor Pieter. Die ga ik niet delen. tenzij je doodgegooid wilt worden met spoilers. Pieter vond dat niet erg zij hij. Hij had het ook al gelezen. (oef. slechte grap.) Na maanden wachten kon ik het dan eindelijk nog eens lezen. Maar dan als echt boek. Met @lindefaas_illustration erbij. En die tekeningen zijn weer om helemaal warm van te worden. De kleuren. Fantastisch! Zodra er weer iets in haar webshop te vinden is uit Luna ben ik van de partij! Ik heb Melis trouwens de kans ontnomen om Luna zelf te lezen. Ik las het voor. En dat was fijn. En intens. En heftig. En fijn. Voor mij komt Luna namelijk dichtbij. Dit schreef ik erover in de XL soort van recensie naar Pieter.

“Luna heeft een heeeeele andere toon. Ik vraag me enorm af hoe fans van Gozert dit gaan vinden. De twee boeken zijn eigenlijk niet te vergelijken. Voor mij kom Luna ontzettend dichtbij en triggert een hele hoop emoties. Het haalt herinneringen op. Emoties en herinneringen waar ik de afgelopen tijd veel, heel veel, mee bezig ben geweest. En nog steeds. Ik lees het dus ongetwijfeld anders dan een ander die deze gevoelens en gebeurtenissen misschien niet (her)kent. Voor mij is Luna een vervolg op Gozert maar wel echt duidelijk een ander boek.”

En een half jaar verder is dat niet anders. Voorlezen werkt voor mij als een soort van therapie. Hardop gevoelens uitspreken die je herkent doet pijn maar ik vind het ook mooi. Helemaal om dit te delen met Melis. En Pieter heeft dit zo goed op papier gezet. Door Luna is Pieter mijn Nederlandse Lisa. Toen ik het kinderboek herontdekte was ik in de veronderstelling dat Nederlandse schrijvers niet zo mijn ding waren. Pieter is een schrijver die daar keihard verandering in bracht. En nu weer met Luna. De diepte die in het meisje zit. De eenzaamheid. Het onbegrepen voelen. Dat je het bij andere families veel fijner vindt. Meer dan regelmatig moet ik om specifieke dingen ontzettend huilen. En dat is niet erg. Dat zal mijn hele leven wel zo blijven. Het betekent niet dat ik het nog geen plek heb gegeven of dat het me in de weg zit. Het betekent dat ik het niet zal vergeten. En een boek als dit herinnert mij er op een fantastische manier aan. 

Het zijn natuurlijk niet alleen tranen van het huilen maar ook van het lachen. Want ik houd van Ties en Gozert met heel mijn hart! En met het perspectief van Luna erbij is het misschien nog wel grappiger! Maar is Luna slechter, net zo goed of beter dan Gozert. Dat is de vraag. En die vraag is ook meteen irrelevant. Zoals eerder gezegd is het anders. Echt anders. Luna raakt me zoveel harder dan Gozert. Maar Gozert. Tja. Gozert. Awesomeness. Duizenden lagen. Anders. 

Pieter is een schrijver die ik al het moois van de wereld gun en ik ben waanzinnig benieuwd naar zijn verhaal. Want zonder bagage kan je echt niet een boek als dit schrijven. Zonder de ervaring word het lastig om juist deze gevoelens over te brengen. Zonder pijn hadden wij niet dit boek denk ik niet gehad. Pieter… Bedankt. 

ps. Ik schreef een soundtrack bij Luna. Ik vind het mooi. Kan je hier horen. https://desebastiaan.nl/datwatikdoe/ik-zie-je