Dit is de meest onafhankelijke en objectieve vijf manen soort van recensie ooit. Dit is geen boek trouwens. Het is een magazine van @uitgeverijlemniscaat en staat helemaal in het teken van de natuur. Ik weet nu al dat dit een geniaal stukje magazine gaat zijn. Daar kan ik gewoon helemaal niets anders van maken. Het gaat gewoon waanzinnig zijn! Dat wist ik al voordat het op de mat lag. Om er toch nog zekerder van te zijn moet ik het wel even check. Nu ga ik lezen dus. Tot zo.

Er is van alles te belezen en vooral ook te doen. Tips over hoe je het best kunt zoeken in de natuur, tekenles van @kimveenman_art challenges die je van de straat houden, een kwis en natuurlijk degene die dit stukje prachtmagazine naar een hoogte tilt van goddelijke proporties: de mythe, de held, de Boswachter: Bert!

Want wat maakt hij mij aan het lachen met zijn stukje beeldende literatuur. Ik snap precies waarom de Lemnies hem hebben gevraagd. En dat allemaal al op pagina 4! Hoe goed het daarna ook wordt in het blad, het gaat het nooit meer halen bij wat Bert mij laat zien. Laat voelen. Want dat doet Hij. Hij neemt me mee naar mijn diepste gevoelen die ver in mijn onderbuik verscholen zijn. Hij laat plekken zien waar ik die gevoelens er het beste uit kan laten vloeien. Ik vind het prachtig. 

Bij de eerste foto al. Zijn portret. Ik hoor het hem zo zeggen “Dat ben ik!” En een traan verlaat mijn oog. Geraakt. In het hart. En dat wordt ook niet minder. Ik leef met hem mee als hij niet vindt wat hij zoekt. Ik schreeuw naar de foto “BEEEEEEERT! IK BEN BIJ JE!” En ik heb het gevoel dat hij me hoort. Dat hij weet dat ik er ben. En dan de verrassing. Het idee van Bert. Wat een vondst! Het geveeg, het geknutsel, de twist. En dan de insigne die ik op mijn borst mag plakken. Zo kom ik nóg dichterbij hem en voel ik me verbonden. Niemand kan hieraan tippen. Pak alles maar weer in Lisa en Pieter. Bert. Dat is mijn nieuwe literaire held.

Bedankt Lemnies. Dit was prachtig. En dan heb ik het nog niet eens over die serie. Waanzin.