Vele van jullie zitten nu in shock naar je schermpje te staren. “Zeg schat, de Sebastiaan heeft Koning van Katoren nog nooit gelezen! Wist je dat?” Roep je naar de keuken. “Was zeg je lieverd?” Is het antwoord. Want zo interessant en shockerend is het ook weer niet. Maar het moest er eens van komen. En als een bijna Lemniscater (dat zeg ik gewoon. want ik ben immers nog steeds op een missie. gewoon wat posts opzoeken om te weten over welke missie ik het heb) kan ik het absoluut niet maken om deze nooit te hebben gelezen. Is dit hún All I Want For Christmas Is You of Titanic? Het zal mij benieuwen. De verwachting zijn toren hoog. Zo hoog dat zelfs ik daar niet vanaf durf te spingen. De echte kenner weet dat dit super onhoog is. Want ik heb me toch een partij hoogtevrees. Zo. Heb je toch weer iets over me geleerd. En de verwachtingen zijn hoog doordat de Lemnies het zelf veroorzaken. Op hun site staat “Het beste kinderboek aller tijden” Daarover kan ik je nu al uitsluitsel geven. Dat ga ik niet vinden. Dan moet het wel heeeeeeeel goed zijn. Laat ik nu maar gewoon beginnen met lezen. Tot zo. 

Koning is dood. Stach wil koning worden. Hij krijgt zeven opdrachten. Meer hoef ik hier niet over te vertellen. Dit verhaal kennen we met z’n alle natuurlijk allang. Tenminste… Ik nog maar net. Soort van. Ik las het immers nooit eerder. Maar nu kan ik meepraten. Dat ga ik nu doen.

Ik wet niet precies wat ik verwachtte maar ik was wel een klein beetje bang. Dat het net zoiets zou worden als bij de boeken van Tonke. Maar waar ik het oude taalgebruik van mijne vrouwe Dragt niet zo goed aankan valt dit anders. Oké, ik merk dat de taal door al die jaren heen is veranderd maar dit heeft wel iets. Het heeft voor mij iets groots. Theatraal. Als ik dit ooit zou voorlezen zal ik dat waarschijnlijk als een soort van stadsomroeper doen. Ik zou een enorme rol perkament uitrollen en in m’n ene hand vasthouden. Dan zou ik met mn andere hand rond gaan staan zwaaien en iedereen het laatste nieuws uit Katoren verkondigen. Hmmm… dat klinkt overigens wel als een baantje voor me. Maar goed Katoren is een land waar ze gewoon een beetje anders praten. Het past wel. En daarbij vind ik het best schattig allemaal. Ik ben ook echt zo door het boek heen. Twee keer zitten te lezen en klaar. Prima. En dat is het voor mij dan ook wel. Prima. Zoals Melis zou zeggen “een 7.” En dat zijn precies 3,5 maan. Komt mooi uit. Maarrrrrrrr…

Ik wil natuurlijk niet zeuren. Je kent me immers. Ik zeur niet. Alhoewel… klein beetje misschien. Soms. Maar ik vind iets toch wel een beetje gek. In Katoren betalen ze met guldens, hebben ze de PTT en wordt er rondgereden in limousines. Ik krijg het idee dat we in jaren 70 Nederland zijn maar de taal geeft mij een ander gevoel. In mijn beleving heeft Katoren een veel hoger magisch en wat middeleeuwser gehalte. Daar past de PTT voor mij helemaal niet. Komt weer door de taal natuurlijk. Voor jonge lezers maakt dat helemaal niks uit natuurlijk. Die denken dat PTT staat voor zoiets als Prehistorische Tovenaars met Toverkracht. Wat is taal toch een mooi ding.

Al met al een prima boekie. En daarmee heb ik m’n ruiten ingegooid bij de lemnies. Maar het is nogal een statement natuurlijk. Het beste kinderboek aller tijden. Tenzij je het leest als “Het beste kinderboek aller tijden volgens iemand” Daar kan ik niets tegenin brengen. Maar ik had natuurlijk ook nog intelligente dingen kunnen zeggen over de politieke elementen en hoe relevant dat toch elke keer weer is. Maar dat is een open deur. Net als dat ik zou gaan praten over de verouderde taal. Inkopper. Daar houd ik niet van. Dus doe ik dat ook niet. Maar even een vraagje tussendoor hè. Als ik Prima Boekie zeg… Scheurt er dan een beetje een stukje van je hart? Want dan is het wel echt jeugdsentiment voor je. Voor mij dus niet. Precies nul. Weet je dat ook weer. Maar dat had ik natuurlijk al gezegd. Met andere woorden weliswaar. Het kwam op hetzelfde neer. Ohja! Het boek klopte allemaal wel aardig. Ik had de film namelijk wel gezien.