Wat een verrassing! Zonder enige aankodiging een nieuwe soort van recensie! Wat verwen ik jullie toch. En nog eens een keiharde XL soort van recensie. Poe! Maar waar hebben jullie dit fijne warme geschenk aan te danken? Nergens aan. Deze boeken heb ik hier nooit onder handen genomen. En dat heeft een reden. Want deze reeks heeft een speciale plek in mijn hart. En als je nu al denk van “mag ik eve overgeve?” dan moet je vooral verder lezen. Dit is namelijk de reeks waarmee ik de liefde voor lezen na jaren weer hervond. Maar ook de reeks die mij liet ervaren wat lezen kan betekenen als je volledig naar de klote bent en geen idee hebt hoe je daaruit moet komen. En trouwens... Dat ik deze nu toch nog behandel is helemaal niet zo raar. Ik ga dit namelijk aan Melis voorlezen. Daar heb ik zin in. Zij moet weten wat ze me heeft aangedaan. En ook daarom houd ik van haar. Maar nu voorlezen. Melis… Kumtie!

Darkus zijn pa is foetsie. Dat is vervelend want zijn ma is dood. Hij gaat op onderzoek uit en komt achter het meest bizarre ooit. Hij maakt vervolgens vrienden met mensen maar ook met kevers. Een enorme! Baxter heet ie. Ook is er Lucretia, oom Max, Pickering en een Humprey. Dat wordt een dolle boel! Maar vooral een waanzinnig spannend avontuur!

In 2016 gaf Melis mij dit boek kado. Natuurlijk zette ik het toen der tijd in de kast (de sukkel) om het pas drie jaar later open te slaan (en daar ben ik mezelf dankbaar voor). Want drie jaar later was ik hevig op zoek naar structuur. Naar een bezigheid. Naar zingeving. Naar rust. En omdat ik dan alles maar probeer pakte ik gewoon dit boek. En wat er gebeurde had ik me nooit, nou ja... op dat moment in ieder geval, voor mogelijk gehouden. 

Bij elke bladzijde die ik omsloeg had ik een gevoel van voldoening. Het gevoel dat ik iets aan het doen was. Iets nuttigs. Want wat als je altijd dingen hebt gedaan en eigenlijk niks meer lukt. Lezen was duidelijk. Als ik stopte ging de boeklegger ertussen en keek ik even hoe ver ik was gekomen. Het gaf me echt een goed gevoel. Ik had iets gedaan. Iets nuttigs. En tot op de dag van vandaag kijk ik voor ik een boek weer wegzet even waar de boekenlegger precies zit. Dit is onder andere de reden waarom ik alles op papier wil lezen. Dat ik alles wat ik lees in huis wil hebben. Naast dat ik boeken toffe items voor in huis vind is het een reminder. 

Het was een periode waar mijn creativiteit praktisch uit stond en dit verhaal wakkerde het helemaal aan. Tenminste… niet op een manier waarop creativiteit eerder bij mij tot uiting kwam. Ik ging niet ineens allemaal dingen maken. Daarvoor was het absoluut nog te vroeg. Dat zou nog wel echt even duren maar het activeerde wel mijn hoofd. Ik zag plaatjes. Ik kon die wereld van Keverjongen zelf vormgeven in mijn hoofd. Zelf bepalen hoe de karakters praten en bewegen en daarnaast voelde ik het verhaal ook enorm. Pagina na pagina vrat ik dit boek op. Op dat moment vond ik dit boek lekkerder dan wat dan ook. Me helemaal mee laten slepen. Even echt genieten. En de andere twee delen moesten snel naar m’n huis komen zodat ik meteen door kon! En zo geschiede. Binnen een week had ik deze serie er doorheen gejast. Een enthousiasme. Dat voelde ik. Gewoon een spannend, snel, grappig, interessant verhaal. Een verhaal waar ik wat mee kan. Wat tot mijn verbeelding spreekt. En o zo heerlijk geschreven. Ik moest gewoon weten hoe dit verder ging. De spanning. De vreugde. Maar ook het verdriet. Ik voelde alles intens. En ik vond het heerlijk. Lezen zou door deze serie een plek in mij dagen gaan krijgen. Het zou ervoor gaan zorgen dat ik gevoelens leerde duiden. Nou ja… niet echt leren duiden want dat leerde ik bij de psycholoog maar wel het voelen. Het simpelweg voelen van emoties. En die kon ik weer leren duiden. Het herkennen van situaties. Waar dan weer gevoelens bij komen kijken. Verhalen zijn een magical ding. Deze serie is voor mij het begin van een nieuw “tijdperk” geweest. Niet alleen van een leestijdperk maar vooral van een waarbij ik mezelf leerde kennen. Deze serie zal daarom mijn favoriete serie ooit blijven. Natuurlijk zijn er series die ik stiekem beter vind maar de impact van deze is voor mij met niets te vergelijken. Het gaat misschien te ver om te zeggen dat dit mijn redding is geweest maar dan maak ik het wel heel erg groot. Maar het herstel een zetje geven heeft het keer gedaan. Best. Verlaat. Present. Ever. 

Je weet nu praktisch niks over de inhoud van de boeken. Dat maakt mij niks uit. Het is echt een te gekke serie die ik echt iedereen aanraad als diegene op zoek is naar een avonturenboek. Dit is mijn all time favorite. Deze ga ik natuurlijk ooit eens in het origineel lezen. Maar niet te vroeg. Dat moet ik bewaren voor de volgende keer dat ik weer helemaal naar de klote ben.