Deze titel ken ik natuurlijk uit mijn jeugd. Natuurlijk niet van het boek. Welnee. Ik zou toch gek geweest zijn als ik in 1992 in de boeken zou hebben gezeten. Tuurlijk niet. Ik hing in bomen en gleed door de modder. Maakte nesten van vers gemaaid gras en verloor nagels door pijnlijke ongelukkigheden. Als je dat ook kunt doen ga je toch niet saai in een boek zitten te lezen?! Tuurlijk niet! De laatste keer dat ik zoiets zei kwam er iemand naar me toe die sarcasme niet begrijpt. Ik gebruik “begrijpt” en niet “begreep” omdat ik ervan uitga dat diegene sarcasme nog steeds niet aankan. Dus bij deze voor diegene of een ieder die zich aangesproken voelt: Zojuist las je wat sarcasme. Maar het is niet helemaal onwaar. Toen las ik weinig en als ik las was het steeds hetzelfde. Zie een soort van recensie over Kruimeltje. Nu ik oud, wijs en rustiger ben kan ik er eindelijk voor zitten. Het Zakmes. En voordat ik het vergeet moet ik nog even iemand bedanken. Want de vorige keer was ze helemaal gepikeerd dat ik ze niet had genoemd. De Lemnies. Mijn koosnaampje voor @uitgeverijlemniscaat. Ik zal ze dus even super hard bedanken voor dit boek. Zeuren jongen. Echt niet normaal. Niet zij. Ik. Op mn blote knieën ging ik omdat ik dit zooooo graag wilde lezen. Ik had het ook kunnen kopen. Maar hosselen heeft toch ook wel iets. Dat je een boek “regelt”. En dat doe ik met liefde. Het lijkt erop dat ik sarcastisch van me af zit te praten maar dat is het niet. Tenzij je het met zo een toontje lees. Daar kan ik verder weinig aan veranderen. Wat ik wil zeggen is dat de Lemnies lief zijn maar nu ga ik toch echt beginnen met lezen. Want ook zij zijn knetter benieuwd wat ik hiervan vind natuurlijk. Wie niet. (sarcasme) Tot zo.

Mees. Dat is de man die we volgen. Tim niet. Want die is verhuisd. En dan vindt Mees een zakmes in zijn zak. Daar is het een zakmes voor immers. Het probleem is wel dat het zakmes niet van Mees is maar van Tim. Die moet dus terug. Maar hoe krijg je dat voor elkaar als je niet eens weet waar Tim woont?

De dikte van het boek valt me wel een beetje tegen. In m’n hoofd is het dikker. Of nou ja… was het dikker. Die droom is uiteen gespat sinds ik het in huis heb. En als ik begin met lezen moet ik ff wennen. Het is voor een jongere doelgroep dan dat ik tof vind en had net een beetje besloten om dat soort dingen niet meer te lezen. En nu zit jij zo van “WAAROM GA JE DAN ZITTEN TE SMEKEN OF ZE DIT BOEK NAAR JE WILLEN STUREN?! DUDE!” Fair point. Dit is een klassieker. Ik wil dit. Laat me. Nu zit ik je een beetje op het verkeerde been te zetten. Merk je het? Want ik ben een beetje negatief. Vind je niet? Je hebt de manen al gezien dus er moet iets gaan komen waardoor ik het ineens mega awesome ga vinden! Dan moet ik je teleurstellen… 

Want de juf van Mees vind ik maar een snol. Sorry dat ik dat zo zeg, maar ik kan er niks anders van maken. Dat kan ik wel maar is niet geschikt voor hier. De letters die ik eigenlijk zou willen gebruiken vormen woorden die je beter niet aan je kinderen zou voorlezen. Trouwens… Waarschijnlijk komen ze er zelf ook wel op als ze dit verhaal lezen. Tjeeeeej wat een tee… Ik zeg niks meer. Maar dat het wat me doet is goed. En nu kom ik dus bij de genialiteit van het verhaal terecht. Want ik vind iets echt super goed. Maar echt heel heel heel goed.

Wat Sjoerd Kuyper, dat is de schrijver, ik denk ik zeg het ff, waanzinnig goed is gelukt is het volgende. Dat is overigens voor mij heel goed gelukt. Misschien vind jij dat wel helemaal niet. En snap je totaal niet waar ik het vandaan heb gehaald. Wat dus goed is gelukt is de grootsheid van het probleem van Mees. Voor Mees is het hebben van dat zakmes het grootste probleem op aarde en dat voel ik. En hij moet het ook nog eens helemaal alleen oplossen. Dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Als je het gewoon ff zegt is het zo opgelost. Maar in plaats van Mees een sukkel te vinden vind ik het fantastisch. Hij kan bij niemand terecht voor dit o zo grote probleem. En dat staat echt goed voor me op papier. Hoe hij het vervolgens oplost en alles wat ertussen zit. Ik werd zelfs op een gegeven moment helemaal geroerd en dat zeg ik niet om de Lemnies een goed gevoel te geven. Nee. Absoluut niet. Ik zeg dat omdat ik dat vind. Echt vind. Mees is vrienden met Tim. Echt hele goeie vrinden. 

Diezelfde dag ging ik ook de film nog maar eens kijken. Dat was echt heeeeeeeeel lang geleden. Schattig vond ik het. Punt.