En dan denk je iets als “heb je hem weer met de boeken van @lisathompsonwrites” NOU EN! Laat me lekker. Deze las ik eerder in het Engels dan de vertaling. En dan is het ook nog eens zo dat ik deze vertaling al een hele tijd geleden heb gelezen. Dit is een beetje blijven liggen. Volgens mij precies om de reden die jij net tegen me zei. Maar dan zeg ik daar iets op als uuuuhm… dat het mijn marketingstrategie is. Want dit soort dingen moet je spreiden. Niet gelijk alles in ene keer droppen. Terwijl mijn Lisa queeste best veel nieuwe lezers en fans heeft opgeleverd. Of geef ik mezelf dan teveel credits? Ach. Wat maakt het ook uit. Lisa is awesome. En zo ook deze. Natuurlijk heb ik al een soort van recensie hierover geschreven en die kan je ook teruglezen. Die blijft ongewijzigd. Ik heb er wel iets op aan te vullen. Maar officieel weet ik dat nog niet natuurlijk. Want ik heb het nog niet gelezen. Dit is immers de inleiding. Ik ga lezen. Tot zo.

Er is een kerkhof. Melody is daar ook lekker vaak. En dan vindt ze daar op een dag iemand. Mysterieus is het allemaal joh! Maar echt. Die beweert van alles enzo. De Goudvisjongen en Jake, want dit is een soort van vervolg op eerstgenoemde, vertrouwen er heulemaal niks van. Lang verhaal kort: Melody heeft een missie. Die jongen ook. De goudvisjongen ook. Dus Jake ook. Iedereen heeft een missie. Ga maar gewoon lezen wat dat precies is.

Ik zei net al dat de soort van recensie van de Engelse blijft zoals die is. Maar nu met een tweede keer lezen valt me iets op. Iets waarom ik Lisa zo te gek vind. Goed om te vermelden is dat de vertaling echt goed is! Dat vind ik niet. Nee. Dat is zo. Zeg ik gewoon. Maar even naar datgene wat ik zo goed vind… Ik ga er niet te lang over ratelen hoor. Wees maar niet bang. Of misschien ook wel. Dat weet ik helemaal nog niet. Ik ben pas hier met schrijven. Er kan nog van alles gebeuren in mijn nabije toekomst. Heel misschien komt er nu een klein beetje een spoiler. Ik ga echt proberen dit zo min mogelijk echt een ding te laten zijn. Maar mijn beoordelingsvermogen zegt ook dat het ook best wel meevalt allemaal. Het is niet dat ik allemaal sleutelmomenten ga zitten te beschrijven hiero. Ik kijk wel wel uit. Laatst zag ik dat wel! Ik zal geen namen noemen, maar diegene vertelde in tien zinnen het complete boek! Inclusief einde en alles! Das toch errug?! Hoef je bij mij niet bang voor te zijn. Nu is het tijd voor dat stuk…

Dus ik lees het voor de tweede keer en in hoofdstuk 5 gebeurde het. Een scène in een circus. Een scène die Melody diepte gaat geven. Waarin een hoop duidelijk wordt wie ze nou is. Waarom ze is wie ze is. De scène in het circus is ongetwijfeld het metafoor voor hoe de pap van Melody zich voelt. Ik lees niet zo vaak een boek twee keer. Maar omdat ik toch al weet wat er gaat komen let ik op andere dingen. Ik kan een soort van in de toekomst kijken. En daar krijgt het verhaal nog meer diepte door. En precies dit maakt Lisa voor mij fantastisch. Ik vind dit weer fantastisch neergezet. Ergens voel ik compassie voor die man. Een soort van. Ineens krijgt de pap diepte. Krijg ik een inkijkje in de gevoelens die hij moet hebben. Dit door het perspectief van Melody. Echt fantastisch. echt. De eerste keer lezen was ik op dat moment volledig met Melody bezig. Dit maakt Lisa haar boeken zo hard de moeite waard om op z’n minst nog eens een keer te lezen. Of in de originele taal. Ondanks dat de vertalingen te gek zijn! Maar dat had ik al gezegd.

Met vlagen heb ik veel onrust in m’n lijf in de periode dat ik dit ging lezen. En lezen werkt niet altijd om dan m’n hoofd erbij te houden. Maar met Lisa is alles gewoon goed. Voor ik het weet ben ik zo honderd pagina’s verder. Dat wilde ik nog even zeggen. Dit was hem. Nu kan je weer verder met je dag.