En dan hoor je dat Gozert de Zilveren Griffel heeft gewonnen. En het eerste wat ik denk is niet ‘Gefeliciteerd @pieterkoolwijk’ maar ik denk ‘NATUURLIJK! TERECHT!’ Ik las het boek vorig jaar maart maar toen ik destijds het stukje op de instaas schreef was het een soort van een soort van recensie. Ik schreef nog lang niet zo geniaal als dat ik nu schrijf. Waar je me inmiddels van kent. Het winnen van de Zilveren Griffel is een mooi moment om Gozert nog eens in het zonnetje te zetten en een soort van recensie te geven die het verdiend. Want dit is een boek waarmee ik niet alleen een fijne tijd had in het boek. Het werd meer dan dat. Gozert heeft daadwerkelijk een impact op mijn leven gehad die ik vandaag de dag nog steeds merk. En dat vind ik fijn. Maar nu ga ik eerst lezen hoor. Tot zo.

Even een disclaimer. Ik heb het niet gelezen in de tijd dat bekend werd dat de zilveren gewonnen werd en nu. Maar ja. Een echte soort van recensie kan nou eenmaal niet zonder het ‘ik ga nu lezen. Tot zo.’ gedeelte.

Inmiddels kennen we het verhaal allemaal wel. Gozert zit in het hoofd van Ties. Dat zorgt voor problemen maar Ties zijn leven wordt er wel leuker door. Althans. Totdat hij naar Huize Hoopvol moet. Dat is het in het heel heel heeeeeel kort. Als je het boek nou nog niet gelezen hebt moet je nu snel naar de boekhandel rennen!

Als ik m’n soort van soort van recensie lees van toen staan er wel wat rake dingen in. Voor mij dan. Jij kan dat helemaal anders zien natuurlijk. Er staat namelijk het volgende “Bij het gevecht dat Ties voert denk ik aan mijn eigen gevecht in mijn hoofd en lijf. Is wat ik voel en denk wel echt? Of is het juist om me te beschermen?” En dit is tekenend voor het moment van lezen. Een man die probeert zichzelf te leren kennen. Een man op zoek naar handvatten om verder te komen met zichzelf. En toen was er dit boek. Voor mij gaat het over de mentale gezondheid van mensen. En vooral van Ties natuurlijk. Hoe hij Gozert gebruikt om de wereld een stuk dragelijker te maken. En wat Pieter ook met Gozert van plan is… Gozert zal voor mij altijd die guy zijn. Gozert is een beschermer. En op dat moment had ik Gozert ook zeker nodig. Niet meer zo hard als eerder maar ik was blij dat hij er was. En toen had ik het boek uit…

Toen ik het uit had was ik overdonderd. Een Nederlandse schrijver. Hoe was het mogelijk. Dat is serieus wat ik dacht. Ik had een ander beeld van Nederlandse boeken. Maar Pieter… Gewoon awesome. En dan zit ik daar met mijn gevoelens. Niet wetende wat ik ermee aan moest. Wat ik wel wist is dat ik Pieter moest contacteren. Ik moest ergens heen met dat gevoel. Ik had gewoon heel erg de drang om hem op een bepaalde manier te bedanken voor dit boek. Ik wilde iets terugdoen. Dus stuurde ik hem mijn plaat op. Dat is wat ik wilde doen. Gewoon iets geven van mij. Ofzo. Lastig uit te leggen waarom. Het was nou eenmaal zo. Maar dan gebeurd er iets…

We zijn inmiddels een beetje vrienden. Ik kwam erachter dat er veel overlap zit in onze levens. In iedere geval met ervaringen. En toen kwam ik er steeds meer achter waarom Gozert (en Luna helemaal) zo goed bij me binnenkomt. Volgens mij snapt Pieter mij. En andersom. Hij vertrouwde mij toe om Luna proef te lezen en hier dingen over te vinden. En dat vind ik een eer. Helemaal als ik zie hoe Luna is ontvangen. Dit is gewoon knetter goed. En Gozert net zo. Compleet anders maar echt geniaal. Ik noemende het niet voor niets ‘De Geniale’ in mijn top 5 van 2020. Want dat is het. Ik las het voor aan Melis. En het is zo fijn om voor te lezen. Ik voel Gozert in mijn hele alles. Zijn stem. Hoe hij beweegt. Gewoon alles. Ik voel Ties. Hoe er maar niet naar hem wordt geluisterd. En Melis voelde dat ook. Zij vond het een veel vervelender boek dan ik hoor. Maar dat komt vooral omdat ze niet houdt van dingen die mis gaan. En in dit boek gaat een hoop mis. En toch wilde ze meer. En meer. En meer. Miste ze Ties en Gozert dagen lang toen het boek uit was. En dan die prachtige illustraties…

Dit is ook het boek dat ik @lindefaas_illustration leerde kennen. Wat een waanzinnige platen. Alles is perfect. Elke penseelstreek zit precies op de goede plek. Alles is precies hoe het moet zijn. Toen Linde aankondigde dat er printen uit Gozert in haar webshop te koop waren wist ik niet hoe snel ik daar moest gaan zijn. Nu hangt er al een tijdje de meest kleurrijke en hysterische plaat uit het boek in de woonkamer. Elke dag heb ik daar weer plezier van. Naast dat het de kamer meer kleur geeft zit er natuurlijk een verhaal achter. Een van de beste verhalen die ik ken. Een waardoor ik nieuwe vrienden maakte. Een waardoor ik meer waardering kreeg voor de Nederlandse schrijvers. Een waardoor ik verhalen mocht gaan lezen die nog bijna niemand had gelezen. En eentje waardoor ik in een magazine belandde…

Want Gozert is uitgegeven door Lemniscaat. Laten we zeggen De Grootste Uitgeverij van het land. Wat blijkt is dat de mensen die daar werken ook helemaal te gek zijn! Het lijkt wel alsof Gozert mij een beetje heeft kennis laten maken met “mijn soort mensen” Dat klinkt een beetje gek. Maar zo voelt het wel een beetje. Het contact is sarcastisch, cynisch en toch liefdevol. En daar houd ik van. En dat voelen we bij elkaar geloof ik. En daardoor snappen we elkaar ook. En toen vroegen de Lemnies of mijn broer Boswachter Bert niet wat voor ze zou willen doen. En volgens mij zijn wij nu ook vrienden. Door Gozert maak ik dus allemaal nieuwe vrinden. Ik hou van Gozert. En hij blijkbaar ook van mij.