Daar ben ik weer met een super fantastische mege leuke en bovenal originele soort van recensie! Dat weet ik eigenlijk nog niet. Geen idee wat er allemaal gaat komen. Toen ik dit boek voorbij zag komen dacht ik meteen ‘JA! Dat wil ik lezen!’ De reden daarvan is de cover. Op de een of andere manier trekt het me aan. Ik weet niet of het die grappige kraaitjes zijn of de fijne kleuren maar het trekt me. Daar heb ik geen wetenschappelijke verklaring voor. Dus ga me er ook vooral geen moeilijke vragen over stellen. Dus toen ik bij De Broese rondwandelde (alweer een tijdje geleden overigens) nam ik hem mee. Deed ik gewoon. Super stoer vind je niet? Het belandde in mijn Neverending Queeste ‘De Leesplank Leeg Lezen Queeste’ en gek genoeg pakte ik het maar niet. In de tussentijd werd ik immers beïnvloed. En kreeg ik toch ietsje minder zin. Maar nu is het moment eindelijk daar! Ik ga lezen. Tot zo!

Er zijn drie zussen en daar is iets mee. Ze zijn vervloekt. Kunnen zij verder niks aan doen hoor. Ze hoefde alleen maar geboren te worden. En dan krijgen ze alle drie een voorwerp. Je zou denke3n dat ze alle drie op de cover te vinden zijn. Dus niet. Een beetje vloek wil je verbreken dus hier gaan ze dat ook doen. Hoe ze dat doen moet je maar lezen. Zoveel tijd heb ik ook weer niet om je dat allemaal uit te gaan leggen. En daarbij is er al een boek waarin het precies wordt verteld. Dus veel plezier met lezen! Als je nu al benieuwd bent. Als je wilt weten wat mijn ervaring is moet je door blijven lezen. Want dat ga ik je nu wel vertellen.

Ik twijfelde dus of ik het in het Engels moest gaan lezen maar ik werd overgehaald voor de Nederlandse. “Want als we willen dat boeken ook in het Nederlands worden uitgegeven moeten we ze wel lezen.” En daar hebben ze natuurlijk een punt. Dus zit ik nu de eerste hoofdstukken te lezen. Ik lees hoofdstuk een, post iets in m’n stories en krijg een bericht dat iemand gestopt is met het voorlezen ervan. Op dit moment is mijn antwoord dat het misschien een boek is om zelf te lezen. Er zijn immers van die boeken die te gek zijn om te lezen maar  pittig om voor te lezen. Want ik ben tot nu toe heel benieuwd! De setup vind ik tof en heb nog niet heel veel redenen om aan te nemen dat er iets vreselijks staat te gebeuren. Alhoewel ik wel merk dat het soms niet heel soepeltjes leest. Wel maak ik een aantekening. Ik irriteer me namelijk ook wel heel erg aan de Setup. Ineens vind ik iets van zo een vloek. Niet zozeer over specifiek dit boek maar over vloeken over het algemeen.

Het kan natuurlijk voorkomen dat je lekker aan het wandelen bent. Niets vermoedend mind je je down business en ineen BAM! Vervloek door een of andere wazige heks. Kan je niks aan doen. Pech voor jou. Al dan niet je het zelf hebt uitgelokt natuurlijk. Dan ben je gewoon een sukkel. Wat je er daarna mee gaat doen is dan een beetje de vraag. Je krijgt kinderen en je merkt dat ook zij de vloek dragen. Tja… hoe kan jij dat nou weten. Maar na een aantal generaties moet je toch wel beter weten. De vloek heft zich niet vanzelf op. Het is een familievloek geworden. Misschien is het een goed idee om dan te besluiten geen kinderen meer te krijgen als je familie vervloekt is? Dat je het maar door blijft geven… Als je het zelf zo vreselijk vindt is het wel zo lief om er niet iemand weer mee op te zadelen. Je hebt een keuze hè?! Het hoeft niet hè? Kinderen krijgen. Denk hier maar eens over na.

De tweede dag lees ik tot hoofdstuk zeven en beginnen toch wel de problemen een beetje te ontstaan. Maar ik heb nog steeds wel hoop. Ik merk dat ik er wel wat traag doorheen ga en mijn best moet doen om geconcentreerd te blijven. Dat heb je soms. De volgende dag is dat weer en dan ga ik me wel irriteren. Dan begint het op werk te lijken. Ik leg eens boek niet zo heel snel weg want je weet maar nooit. Dus de dag erna ga ik er even echt goed voor zitten en weet ik honderdzeven pagina’s weg te werken. Er is iets mis met de vertaling. In ieder geval werkt het niet voor mij en dan gaan kleine dingen me ook irriteren. Ergens lees ik ‘ze’ in plaats van ‘hij’ tja… slordig. Maar ook het verhaal begint me steeds minder te boeien. Maar dat zou de volgende dag op zijn hoogtepunt komen.

Soms geef ik mezelf een doel. En op vier februari is dat dit boek uitlezen. Nog honderdtweeenveertig pagina’s. Dat moet te doen zijn. Het ochtendritueel start ik wederom in met een bakkie koffie. Als het anders was geweest had ik het ook geen ritueel kunnen noemen. Het is inderdaad best wel buffelen. Het verhaal ontwikkeld zich niet echt zoals ik gehoopt had dat het zou doen. En als het nou beter zou zijn dan wat je hoop is dat helemaal te gek natuurlijk maar het is niet elke dag feest. Vandaag dus ook niet. En dan kom ik steeds dichter bij de conclusie… Eens even zien hoe ik dit zonder spoilers ga oplossen. Want er gebeurd iets tegen het einde aan waar ik gewoon niet omheen kan. Daar moet ik iets over zeggen. Want er klopt heeeeeelemaal niets van. Het spreekt elkaar helemaal tegen. Als het ene niet kan dan kan het andere ook niet. Of zijn de regels in deze wereld zo dat het hun allemaal net goed uitkomt? (Blz 320 regel 5. Voor de menschen die willen weten wat ik bedoel.) Voor mij is dat echt een no go. Ik ben vrij conservatief als het gaat om hetgeen waar het over gaat hoor. Dus je hoeft me ook vooral niet al te serieus te nemen. Maar als je dus dat ene zegt dan kan dat andere ook gewoon niet. Helaas kan ik dus niet zeggen waar het over gaat. Dan verklap ik echt een hele hoop. En dat is niet de bedoeling. Wat ik wel kan zeggen is dat ik een aantekening maakte dat zegt “Je leeft een compleet ander leven!” Wat ik daarmee wil zeggen zeg ik niet. Moet je het maar lezen.