Dit tweede deel ging ik toch ineens eerder lezen dan ik dacht. Ik was laatst, laatst is niet het goede woord… eerder ‘een tijdje terug’, namelijk in Amsterdam en omdat ik nog een rekening te vereffenen had bij @dekinderboekwinkel dacht ik “Hup! ff naar binnen!”. Durf ik natuurlijk niet aan de kassa te staan met niks in m’n handen. Dus zag ik dit. “Hup! ff deze kopen!”. En toen kwam alles goed. Maar vervolgens moet ik gaan bepalen wanneer ik het ga lezen. Ik weet niet wat jouw tactiek is maar ik bepaal het pas als het huidige boek uit is. Dan ga ik voor de boekenkast staan, bekijk ik het een beetje, probeer ik een beetje te voelen enzo. Wat is de mood van het moment en op een gegeven moment komt er wel wat uit. En zo kwam bij het uitzoeken van deze uuuhm… deze eruit. Wonderlijk. Dus nu ga ik lezen. Tot zo.

Byx is nog steeds een dariene en nog steeds de enige. De eindeling dus. Er was nog een groot feest gegeven in het eerste deel omdat… HO! Ging ik bijna een spoiler eruit klappen. Niet de bedoeling. Die zin maak ik dus niet af. Maar ik kan wel zeggen dat Byx op zoek gaat naar eventuele andere. Dit doet ze met haar vrinden voor het leven. Die ze dus al eerder maakte. Dat is geen spoiler. Want helemaal alleen zijn is ook zo wat En er staan meerdere karakters op de cover. Dus kan je het ook wel een beetje raden. Maar goed… de vraag is of ze wat gaan vinden. En ondertussen broeit de aankomende oorlog in Nedarra lekker voort.

Hatsa! Meteen is het precies wat ik dacht dat ik zou krijgen. Het gaat snel en het is episch. Dit valt dan ook onder het genre Epic-Fantasy of ook wel High-fantasy. Dat weet ik sinds mijn gesprek over fantasy. Kan je gewoon terugluisteren. Het is namelijk een podcast. Maar waar ik bij deel 1 er helemaal in zat en graag van alles wilde weten heb ik hier wat meer moeite. Niet met het lezen hoor. Ik knal er doorheen. De dingen die er gebeuren voelen alleen niet zo relevant. Het heeft eigenlijk maar weinig echt met het verhaal te maken. Snap je? Het zijn een hoop gebeurtenissen en kleine avontuurtjes maar ik wil gewoon met het verhaal aan de slag. Ik wil ontwikkeling. En ik heb nog zoveel vragen! Eigenlijk komt dat pas na tweederde van het boek echt op gang. En dan pak ik het weer op en heb ik er ook weer helemaal zin in! Want ik ben echt super benieuwd hoe alles afloopt! Hoe zit het bijvoorbeeld met die oorlog? Dat moet je zelf gewoon gaan lezen. En ik trouwens ook want dat staat me te wachten in deel drie. Is dat een spoiler? Ik weet het eigenlijk niet. Het voelt alsof ik dat best kan zeggen. En anders heb je gewoon pech.

Het is dus niet zo dat ik nou enorm de diepte in ben gegaan met dit deel. Sowieso minder dan in deel 1. Daarin voelde ik de pijn van Byx. Hier moet ik daar wat meer m’n best voor doen. Maar verder heb ik prima genoten en kijk ik uit naar deel drie! In m’n soort van recensie van deel 1 zei ik al iets van “maar niet te snel” en deel twee kwam er vrij rap achteraan. Nu houd ik mijn belofte. Eerst heb ik een plank leeg te lezen. En ik kan best wachten hiermee want ik ben niet bang dat ik dit verhaal snel vergeet. Wel een hoop dingen hoor. In verband met al die sideadventures. Maar de hoofdlijn zit heel goed in m’n hoofd.