Verwacht een coherent stuk met verwijzingen, een stukje geschiedenis, complimenten, ethische vraagstukken en alles enzo. Het woord is aan Melis.
…
In een ver, ver verleden toen @de.sebastiaan nog geen boeken las en ik op zoek was naar een aanvullend verjaardagscadeautje voor ‘m werd ‘Keverjongen’ besproken door het boekenpanel bij De Wereld Draait Door. Dat daar een kinderboek werd besproken was eigenlijk al atypisch en @woutercajot wist het boek zodanig te plaatsen in de Engelse kinderboekentraditie waar spanning, mysterie en een flinke opdonder niet worden geschuwd dat ik niet anders kon dan concluderen dat dit een goed boek voor @de.sebastiaan moest zijn. En zo geschiedde, jaren later zou hij het boek oppakken in een periode dat hij houvast en structuur nodig had en ‘Keverjongen’ bleek dé portaal naar jeugdliteratuur voor hem te zijn. Iets dat ik absoluut niet had voorzien (or did I lol). 

En toen, weer jaren later, brak ook het punt aan dat @de.sebastiaan het boek aan mij zou gaan voorlezen. Niet alleen ‘Keverjongen’ zelf overigens, maar ook ‘Keverkoningin’ en ‘Keverhelden’. En wat het nou zo moeilijk maakt voor mij om hier iets inhoudelijks over te zeggen is dat ik me vooral heb laten meevoeren in het voorgelezen worden. Iets dat ik als heerlijk heb ervaren want wat een fijne, prikkelende detectiveserie is dit. En wat ga ik goed op het stemmetje van Lucretia Cutter (die eigenlijk een beetje als de Baron uit Bassie & Adriaan klinkt) en hoezeer haat ik Humphrey en Pickering en baal ik als er weer een hoofdstuk aan ze gewijd is (om vervolgens toch nog sympathie voor ze te ervaren aan het einde van het laatste boek). In die zin zou het heel fijn zijn als dit avontuur verfilmd wordt, Lucretia Cutter heeft wat mij betreft sowieso enorme ‘the other mother’-van-Coraline vibes (wie vindt dat ook?). 

Een aspect dat deze trilogie ontzettend tot de verbeelding doet spreken is het fantastische decor waarin alle drie de boeken zich af spelen. Tijdens het voorlezen – of beter gezegd, tussen het voorlezen door – werd ik continu geprikkeld meer informatie over de beschreven materie op te zoeken. Zo kreeg ik enorm veel zin het insectenkabinet van @missiemuseumsteyl weer eens te bezoeken maar dompelde ik me ook onder in de entomologische mode. Want ‘Keverkoningin’ staat vol historische, wonderlijke feitjes als het daar op aan komt. Een voorbeeld daarvan is de iriserende prachtkeverjurk die Ellen Terry droeg in haar rol van Lady Macbeth in 1888 waar Lucretia Cutter haar ontwerp weer op baseert. Die jurk is in 2011 gerestaureerd en opnieuw voorzien van alle prachtkeverschildjes. En dat is nog iets waar deze trilogie je over aan het denken zet, want je kunt je afvragen hoe ethisch het is dat je op etsy voor een paar tientjes honderden prachtkeverschildjes kunt kopen en in Mexico levende met juwelen beplakte kevers een hype zijn. Tegelijkertijd is er professor Appleyard die entomofagie, het eten van insecten, juist weer als ethisch alternatief voor de bio-industrie presenteert. Kortom, genoeg stof tot nadenken op allerlei vlakken! 

Deze boeken bomvol verschillende facetten (zei ze nou facetogen? Hallo Novac, m'n favoriete karakter uit de boeken) maken dat de reeks heel veel verschillende mensen aan kan spreken, om verschillende redenen. Aanrader dus. En tot slot wil ik nog even een momentje van appreciatie wijden aan de lachende Baxter (wat een heerlijke vervulling met warmte, iedere keer weer) en het gebruik van de naam Bartholomew of juist Barty dat correspondeert met de twijfel van Darkus in de loyaliteit van z’n vader (hoe mooi!).  

P.S. m'n favoriete boek van de drie, voor het geval dat nog niet duidelijk was, is 'Keverkoningin', daarna 'Keverjongen' met een hoog 'connect the dots'-gehalte en tot slot 'Keverhelden', die er zo'n rotvaart in heeft zitten waarbij er bijna niks mis gaat (iets waar ik normaliter wel goed op ga maar dit gaat soms iets té gemakkelijk).

P.P.S. bonuspunten voor Sarah Beynon van @thebugfarm die de boekenreeks wetenschappelijk bewerkte!