Treinen en detective. Meer hoef ik hier niet aan toe te voegen. Tot zo!
Harrison gaat met oom Ben mee op zijn tweede avontuur. Ze gaan mee op een bijzondere reis door Amerika en Alex ontmoet weer een paar bijzondere types. En dan verdwijnt er ineens iemand…
Ik begin te wennen aan die Engelse paperbacks en aan het formaat. En als je het uit hebt kan je het altijd bij de plee neerleggen. Die Engelse boekjes kunnen prima een tweede leven als biologisch toiletpapier hebben. Het heeft wel wat. Maar als ik mijn experiment start (later hierover meer) is de Nederlandse hardcover een verademing. Het kost een paar cente maar dan hebbie ook wat zeg ik altijd maar.
Ben ik dus een beetje aan het lezen weet ik geloof ik hoe het zit! Nou ja... een beetje. Dit heb ik altijd hoor. En uiteindelijk wist ik het toch niet. Dus veel hoop heb ik niet. En dan is het tijd voor dat experiment! Als ik toch de vertaling in huis heb is het zonde om het niet aan te raken. Vanaf de helft ga ik verder in het Nederlands. Leuk hoor. Ineens een andere hoofdpersoon. Elke keer denk ik “Who is this Alex where they speaking of?”. Maar potjandorie! Wat leest dit boek in het Nederlands fijn. Het kan ook zijn dat ik wat moe ben en mijn brein het Engels niet helemaal lekker verwerkte. Weet jij veel.
En jaaaaa hooooor! Ein-de-lijk heb ik het een keer goed! Statistisch gezien zal ik na deze weer een flinke berg who-dun-it’s moeten lezen voordat ik wederom op het juiste spoor zit. Alhoewel... er zitten behooooorlijk wat dingen in dit boek die mij genoeg aanwijzingen hebben gegeven. Misschien is twee detectives achter elkaar lezen niet zo een slim plan geweest. Dat je gewoon weet hoe het zit. Omdat het op elkaar lijkt. Ach. Het was lekker!
En wist je dat een Amerikaanse trein thu-thunk doet en een Nederlandse da-doenk? Nee? Nu wel. Asjeblieft.
De ‘Exclusive Intellectuals Reading Society’ zoals ik de leesclub van @jufannesophie en mij altijd noem heeft dit boek uitgekozen als uitverkorene. Dus je kan bij haar lezen wat zij ervan vond!