Zijn naam ken ik wel maar zijn boeken niet. Zo af en toe zie ik het voorbijkomen maar aanschaffen doe ik niet. En dan vraagt @uitgeverijdefontein of ik @jozuadouglas zijn nieuwe boek wil lezen… Een goed moment om dat dus te doen. Zo. Dat was de inleiding. Dat viel best mee toch? Soms zijn ze een stuk langer. Maar als je nu in de gordijnen hangt omdat je juist een lange inleiding wilde hebben dan zeg ik je dat je daar even uit moet komen. Dan zeg ik je dat het wel een erg overdreven reactie is. Dan zeg ik je dat over deze reactie praten met een professional geen slecht idee is. Dan zeg ik je dat ik nu ga lezen. Tot zo.

Hmm.. een moord in de biep. Die gaat de pa van Lev wel ff oplossen. Mèt Lev. Het probleem is alleen dat hij daar echt geen zin in heeft. En dan gaat alles mis. Lev moet nu wel. Hashtag zin in. Hashtag not.

De kaft vind ik tof. Dat stijltje. Beetje Quentin Blake. Slordig maar toch niet. Met een beetje geblader zie ik er meer. Altijd leuk. Plaatjes. En dan worden er wat mensen voorgesteld. Dat is wel handig want het blijkt een soort van spin-off te zijn. Het speelt zich af in het universum van ‘De verschrikkelijke Badmeester’. Misschien is dat nog te breed gezegd. Lev de Bruin is diezelfde Lev de Bruin als in het boek dat ik zojuist noemde. Als je je mijn inleiding nog herinnert dan weet je dat ik die niet heb gelezen. Als je dat alweer bent vergeten dan weet je het weer. Maar goed… even door. 

Meneer de Bruin wordt voorgesteld als de saaiste man ter wereld. Dus ik maar denken dat deze man super saai is. Logisch. Dat wordt gewoon gezegd. Maar niet veel later blijkt dat hij verre van saai is. Dat hij juist super ongewoon is. Hij doet precies alles wat een gewone man niet zou doen.

Dus nu zit ik in het verhaal. Ik houd dus wel van een detective. En dat mag best klassiek zijn. Zoals de ‘Dader op het Spoor’ serie die De Fontein ook uitbrengt. En dat zeg ik niet alleen omdat er treinen in voor komen. Maar proberen te achterhalen hoe het zit voordat we bij de grote finale aankomen is altijd awesome. En dan komen er ineens doedelzakken in voor! Altijd heb ik de droom gehad dat te gaan bespelen. Wist je dat? Nog steeds trouwens. Het bijzondere geluid heeft me altijd getrokken. Ik gebruik ‘bijzonder’ met een reden. Ik vind het niet mooi maar wel te gek! En een beetje lelijk. Dus als je nog iets zoekt als verjaardagscadeau dan is een workshoppie doedelzakken een hele goeie. Geen doedelzak zelf hoor. Dat is voor niemand leuk. Maar wat zeg ik toch weer weinig over het boek joh. En door!

Wat ik wel grappig vind is dat er een volwassenen mee is. Dat lees ik dan weer niet zo heel vaak. Meestal gaan de kinderen zelf op onderzoek uit omdat de volwassen hun niet geloven. Ze zorgt ervoor dat ze snel van plek a naar b kunnen. Doordat ze auto rijdt natuurlijk. Maar dat snapte je wel. Of om wat overredingskracht mee te brengen als andere volwassenen niet willen luisteren naar de kinderen. Wat op zich niet heel vreemd is. Maarrrrrrr nu komt het. Het is namelijk een soort van detective. Nee. Ik vind het een soort van detective. Dus het is niet perse zo omdat ik dat zeg. En inderdaad. Wat ik al dacht komt uit. Dit is niet echt voor mij. Het was prima te lezen. Het was gezellig, maar wat ik in een detective zoek zit hier dus niet in. Ik wil meegesleurd worden in de ontdekking en ik wil het idee hebben dat ík de detective ben. Een soort van. Dat ik over de schouder meekijk van de hoofdpersoon. Dat ik drie stappen vooruit kan denken. Dat gebeurd hier niet echt met me. Het is lekker straightforward allemaal. Daarmee maakt het dit boek perfect voor de beginnende detectivelezer! Denk ik… 

Nog ff een kleinbeetje zeuren. Pietepeuterig maar hoor. In het begin moest ik wel een beetje grinniken om iets.

*SPOILERALERT!*

De moeder van Lev zit er namelijk niet in. De reden vind ik grappig. Maar op een gegeven moment vind ik het toch wel echt heel erg raar dat ze er niet is! Wat is ze aan het doen dan? En terwijl ik dit typ schieten er honderden dingen door m’n hoofd. Ik kan dus prima bedenken wat er zoal door haar hoofd kan gaan en wat ze aan het doen is op verschillende momenten. Kortom: dit punt mag je vergeten. Of niet natuurlijk. Het is maar net wat je er zelf mee wilt doen.