Dit staat niet op mijn zeer bekende queeste ‘de leesplank leeg lezen queeste’ en toch moest ik het nog lezen. Zo staan er nog twee boeken van ATLA (Avatar: The Last Airbender) op de ‘nog niet gelezen maar ook niet op de leesplank leeg lezen queeste plank’ en zou ik eigenlijk moeten verplaatsen. Maar die zijn zo dik. En zo Engels. En zo klein beletterd. Komt nog wel een keer. Weet ik zeker. In de podcast hoor je vanzelf wanneer ik ze heb toegevoegd. Maar voor nu is het deze dunne. Ik “las” er al een eerder uit deze serie. Het is een soort nalatenschap… wacht. Ik ga lezen. Dan vertel ik je in dat stukje wat dit precies ongeveer is. Tot zo.
Jaren na de serie die al onze harten vervullen met warmte is Aang ooit vader geworden. Tenzin heet hij. Als je The Legend of Korra hebt gezien ken je hem wel. Alleen is hij hier nog maar vijf en leeft Aang nog. Om zijn zoon Tenzin kennis te laten maken met zijn verleden en daarmee hele belangrijke gebeurtenissen in de wereld. Want Aang is de Avatar. In dit naslagwerk wordt dat verleden verteld.
In het andere deel gaf Iroh een naslagwerk aan Zuko. En dit is eigenlijk precies hetzelfde. Maar dan met een andere inhoud. Niet precies hetzelfde dus. Wel hetzelfde idee. Het grote verschil is wel is dat ik deze een stuk minder boeiend vind. Het is voor de echte fans. Zoals ik. Want je vindt er ook allemaal ansichtkaarten in en kleine posters. Stuk voor stuk geven ze mij de nostalgie die ze moeten geven. Voor een van de postertjes ga ik zeker een lijstje kopen.
Als je nog nooit van ATLA hebt gehoord en je hebt geen zin om de serie te kijken (sukkel) maar wel wilt weten hoe de wereld is opgebouwd is dit precies wat je zoekt. En daar had ik een enorme zin voor nodig. Blijkbaar. Maar kijk gewoon de serie. Eigenlijk alles wat je vind in de serie tegenkomt komt hierin terug. De verschillende naties, spelletjes, stambomen etc etc. Nogmaals, voor de fans niks nieuws. Maar echt. Niks. Wat ik bij het deel van Iroh zo ontzettend tof vind is dat het echt van Iroh komt. Met briefjes geschreven door hem aan Zuko. Niet echt natuurlijk maar je begrijpt wat ik bedoel. Daar kreeg ik echt een gevoel bij. Dat is bij deze niet zo. Tja. Wat moet ik er verder over zeggen… Ik vind het tof om te hebben en om enthousiastelingen door te laten bladeren als ze op bezoek zijn. Volgens mij is het echt bedoeld als aanjager voor de nostalgie. Het woord ‘uitmelken’ kan je er ook voor gebruiken. Want dat is het ongetwijfeld. Het voegt immers maar weinig toe.
Moet ik nog iets zeggen over de illustraties? Meh. Dat dekt de lading wel. Vooral de leuke spulletjes die je “erbij” krijgt. Daar doe ik het voor.